Pamiętałam tylko tyle, że poczułam dziwny ból i straciłam przytomność. Otworzyłam oczy, gdy się ocknęłam.
- Matko! Kim jesteś? - ujrzałam przed sobą basiora
- Jestem Kinaj, a Ty? - uśmiechnął się
- Ja jestem Dejla - przedstawiłam się .
- Przepraszam, że prawie Cię zabiłem - zasmucił się.
- Jak to? - zdziwiłam się
- No bo biegłem przez las i nie zauważyłem Cię, potknąłem się o Twój ogon i przewróciłem się na Ciebie, a Ty straciłaś przytomność - wyjaśnił.
- Oj nic się nie stało, dobrze, że mnie tam nie zostawiłeś - zaśmiałam się.
<Kinaj? Liczę na ciekawy ciąg dalszy>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz