Przez ten moment, gdy duch przenikał przez moje ciało myślałam, że zaraz zamarznę bo zimno przenikało do szpiku kości, ale trwało to tylko ulotną chwilę przez którą wstrzymywałam odruchowo oddech. Nie zamierzałam jednak tak łatwo odpuścić mimo, że myśl o ponownym spotkaniu się z jego niematerialnym ciałem raczej nie zachęcała.
- Dowiedzieć się więcej o Tobie. - uśmiechnęłam się lekko, zachęcająco siadając obok.
- A po co Ci to?
- A no tak z zwykłej, wilczej ciekawości. - zachichotałam. - Głupio, by było przecież teraz tak odejść, co nie? - spojrzałam na niego.
Jednak nie byłam pewna odpowiedzi.
< Niko? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz